Zespół Stopy Cukrzycowej

Lekarze zalecają terapię hiperbaryczną szczególnie pacjentom chorującym na cukrzycę.
W przypadku zdiagnozowania: owrzodzeń, ran, pęknięć, zmian troficznych kończyn dolnych zastosowanie tlenoterapii hiperbarycznej odgrywa znaczącą rolę w terapii.

Oddziaływanie 100%-ego tlenu medycznego na komórki macierzyste skóry uelastycznia ją oraz zwiększa jej zdolności regeneracyjne. Naukowcy zaobserwowali, że pod wpływem terapii HbOT, ilość komórek macierzystych skóry wzrasta ośmiokrotne. Część z tych komórek  przekształca się w fibroblasty, które odpowiadają za produkcję kolagenu, elastyny i kwasu hialuronowego. Włókna kolagenowe i elastynowe tworzą „rusztowanie”, natomiast kwas hialuronowy spaja komórki czyniąc strukturę skóry elastyczną. Okres aktywności fibroblastów można przedłużyć dzięki zastosowaniu terapii HbOT.

HbOT inicjuje proces neowaskularyzacji i angiogenezy (tworzenie nowych naczyń krwionośnych), a także powoduje eradykację bakterii w miejscu rany. Leczenie ran przewlekłych jest długotrwałe a co za tym idzie wymaga znacznych nakładów finansowych. Włączenie w proces terapeutyczny tlenoterapii hiperbarycznej skraca czas leczenia, a w wielu przypadkach pozwala uchronić pacjenta przed powikłaniami w postaci zakażeń ogólnoustrojowych czy amputacji. Tlenoterapia hiperbaryczna stanowi terapię wspomagającą i nie stanowi alternatywy dla leczenia chirurgicznego czy antybiotykoterapii. Dotyczy to szczególnie trudno gojących się, zakażonych ran ostrych. Tlenoterapia hiperbaryczna poprzez bezpośrednie hamowanie wzrostu bakterii beztlenowych, a  także pobudzanie właściwości bakteriobójczych krwinek białych w walce z bakteriami tlenowymi stanowi ważny element wspomagający w leczeniu zakażenia.

Jak przebiega leczenie?

Pierwsza wizyta polega na kwalifikacji pacjenta przez lekarza medycyny hiperbarycznej oraz przypisaniu właściwej ilości zabiegów.

Potrzebne badania do przeprowadzenia konsultacji  medycznej

• RTG klatki piersiowej (płuc) – zdjęcie PA – ważne 360 dni, wraz opisem.
• EKG – ważne max. 1 miesiąc. W przypadku braku takiego badania – wykonujemy je na miejscu.
• Posiew z rany z antybiogramem – w przypadku ran trudno gojących się.